اگر کسی ده یک خود را به کلیسا که باعث رشد روحانی او میشود نمی دهد این بدان معناست که از خدا دزدی می کند. ده یک مال و برای خداست. باید درک کنیم که محبت خدا بی قید و شرط است و زمانیکه حتی ما لایق نبودیم او به ما برکات فراوان داد تا صرف کار و جلال او کنیم. کلام خدا به ما می گوید اگر کم بکارید کم هم درو خواهید کرد و اگر زیاد بکارید زیاد درو خواهید کرد. اگر با ایمان بکارید به فراوانی برداشت خواهید کرد حتی اگر به اندازه یک دانه خردل. عهد جدید به ما می گوید هر یک از ما به حسب نعمتی که یافته باشد نزد خود ذخیره کرده و در مخزن ها بگذارد. شاید این حتی بیش از ده یک باشد.
به یاد داشته باشیم که ایمانداران اولیه نه تنها ده یک بلکه ده ده یعنی تمام دارایی خود را به خداوند می دادند. پس مشتاقانه دعا کرده و حکمت بطلبید که چقدر باید اهدا کنیم. شما با پرداخت ده یک ها اعتماد خود را به خدا اعلام کرده و برای قدردانی از او بهترین و اولین خودت را تقدیم کن نه ته مانده دارایی ات را.!!!
وقتی پولس از ایمانداران قرنتس هدایا خواست گفت همان قدر بدهید که در دل خود قصد کرده اید نه با اکراه زیرا که خداوند بخشنده شادمان را دوست دارد.
