اول قرنتیان ۱۲: ۸- ۱۲
٬٬محبت هرگز پایان نمی‌پذیرد. امّا نبوّتها از میان خواهد رفت و زبانها پایان خواهد پذیرفت و معرفت زایل خواهد شد. زیرا معرفت ما جزئی است و نبوّتمان نیز جزئی؛ امّا چون کامل آید، جزئی از میان خواهد رفت. آنگاه که کودکی بیش نبودم، چون کودکان سخن می‌گفتم و چون کودکان می‌اندیشیدم و نیز چون کودکان استدلال می‌کردم. امّا چون مرد شدم، رفتارهای کودکانه را ترک گفتم. نچه اکنون می‌بینیم، چون تصویری محو است در آینه؛ امّا زمانی خواهد رسید که روبه‌رو خواهیم دید. اکنون شناخت من جزئی است؛ امّا زمانی فرا خواهد رسید که به کمال خواهم شناخت، چنانکه به کمال نیز شناخته شده‌ام.٬٬
در این آیات نیز به پایان پذیرفتن سه عطیه روحانی اشاره شده است ولی چه زمانی؟ در آیه ۸ به روشنی به این زمان اشاره شده است: "چون کامل آید". بنابراین همینطور که از متن نیز به روشنی قابل فهم است این آیه به زمان بازگشت مسیح اشاره میکند. زمانی که شناخت ما کامل میشود و به کمال خواهیم شناخت، چنانکه به کمال نیز شناخته شده‌ایم. آیا می توان ادعا کرد که اکنون به کمال شناخته ایم و همانگونه که خدا ما را می شناسد ما نیز او را می شناسیم و دیگر نیاز به رشد در شناخت او نداریم؟ مسلما جواب منفی است. پس کاملا مشخص است که این عطایا پایان نپذیزفته اند و عملکردشان تا به آن زمان یعنی عصر آینده (بازگشت ثانویه عیسی مسیح) همچنان به قوت خود باقیست.
افسسیان ۴: ۱۱- ۱۳
"و اوست که بخشید برخی را به عنوان رسول، برخی را به عنوان نبی، برخی را به عنوان مبشر، و برخی را به عنوان شبان و معلّم، تا مقدسین را برای کار خدمت آماده سازند، برای بنای بدن مسیح، تا زمانی که همه به یگانگی ایمان و شناخت پسر خدا دست یابیم و بالغ شده، به بلندای کامل قامت مسیح برسیم."
همانطور که در این آیه آمده است دلیل بخشیدن رسولان ، انبیا و ... برای بنای بدن مسیح می باشد نه اعتبار سنجی، تصدیق و تأیید کلام. تا چه زمانی؟ ٬٬ تا زمانی که همه به یگانگی ایمان و شناخت پسر خدا دست یابیم و بالغ شده، به بلندای کامل قامت مسیح برسیم.٬٬ آیا اکنون رسیده ایم؟ خیر حتی پولس هم، چنین ادعایی نداشت. او در نامه به فیلیپیان باب ۳ آیه ۱۲ می نویسد: ٬٬ نمی‌گویم هم‌اکنون به اینها دست یافته‌ام یا کامل شده‌ام، بلکه خود را به پیش می‌رانم تا چیزی را به دست آورم که مسیحْ عیسی برای آن مرا به دست آورد.٬٬ بنابراین خدمت آنها و عطایایی که توسط آن عمل می کنند همچنان تا آن زمان ادامه دارد.
(رومیان ۱۱: ۲۹)
" زیرا خدا هرگز عطایا و دعوت خود را بازپس نمی‌گیرد."
چگونه ممکن است خدا، تمامی عطایای روحانی را که به کلیسا بخشیده است، بر خلاف کلام خود عمل کرده ، آنها را پس از مدتی بازپس گیرد. نکته قابل تأمل این است که ایمانداران عزیزی که خود، از این آیه جهت اثبات برگزیدگی بلاشرط و امنیت ابدی استفاده می کنند و اذعان دارند که خداوند دعوت خود را پس نمی گیرد، در تعمیم این آیه نسبت به عطایا قاصرمانده اند.
