مهم‌ترين عقيده کليساهای پنطيکاستی اين است که تعميد به روح‌القدس تجربه‌ای مجزا و مستقل از تولد تازه و تعميد آب می باشد و تنها نشانه دريافت آن، تکلم به زبانها مي‌باشد .
کليساهاي پنطيکاستی در خصوص آموزه نجات، پيرو نظريه آرمينيوس هستند و معتقدند که شخص بعد از دريافت نجات، اگر زندگي مقدسی نداشته باشد، ممکن است نجات خود را از دست بدهد. همچنين، طبق همين نظريه، انسان دارای اراده آزاد است و خدا هيچکس را از قبل برای نجات يا هلاکت انتخاب نکرده، بلکه چون از قبل می ديد چه کساني نجات خواهند يافت، نام آنان را پيش از آفرينش جهان در دفتر حيات نوشت .
کليساهای پنطيکاستی مانند باپتيست‌ها، فقط بزرگسالان را غسل تعميد مي‌دهند. براي اين کار، ايشان از روش غوطه ور ساختن استفاده مي‌کنند.
اين کليساها تأکيد فراوانی بر شفای جسم دارند و اغلب معتقدند که بيماری در ايمانداران به‌علت گناه است. در صورتی که ايماندار توبه کند و ايمان کامل داشته باشد، بايد قطعاً شفا يابد. عقيده رايج در ميان پنطيکاستی ها اين بوده که به منظور درمان نبايد به پزشکان مراجعه کرد.
روش اداره کليسا - کليساهايی پنطيکاستی بيشتر به‌صورت شورايی تحت نظر شبان اداره مي‌شوند. هر جماعت محلي در اداره امور خود استقلال دارد. اعضا برای انتخاب شماسان و رهبران خود رأی مي‌دهند. زنان نيز اجازه خدمت دارند.
